Γοερά κράζω την αυγή...
Την νύχτα απελπισμένα σας φωνάζω:

Τον ευνουχισμένο ύπνο σας...
Αιώνια θα τρομάζω.............


Είναι η καρδιά δυνατή...
Και τον πόνο αγκαλιάζει.


Ακόμα και στο βόθρο του Άδη της...
μπορεί.....................
σα φλέβα χρυσοφόρα ναστροκοπάει...


Και όχι μονάχα τούτη τη φωτιά...
όχι μονάχα τούτο το Καμίνι...
μ'ακόμα και την Κολάση μπορεί να υπομείνει..

Αρκεί να την αφήσετε ελεύθερα

................να κτυπά.....................