CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Τρίτη, Ιουνίου 17

Είμαι ένας εμπόλεμος τάφος.

Στήνω το σχήμα μου παγίδα κάτω απο τον ύπνο τους.
Κάτω απ'αυτό το κλεμμένο βελούδο των προνομιούχων...


Ματώνω με τον σκελετό μου...
το νυχτερινό τους δέρμα που διασκεδάζει...


Κ γελάω!!
Αλήθεια γελάω...

Είμαι ένας εμπόλεμος γελαστός τάφος...

που ανασαίνει και προχωρεί στα θεμέλια τους,

έτοιμος ν'αλαλάξει και να σωπάσει μαζί τους παντοτινά...

Τρίτη, Ιουνίου 10



Σκιαγμένη ψυχή, σκιώδης, σκισμένη...


Γιατί τα μυστικά των ανθρώπων, της ζωής, περπατούν φτηνά μέσα σε ποικίλη οχλαγωγή. Στρώνονται άνομα κρεβάτια,σε οίκους θεών και σωτήρων..
Αδιάντροπα περπατούν με κινήσεις αναιδείς και εκφράσεις χυδαίες...

Και έτσι προσφέρονται σε όλους τους κάποτε φοβισμένους ανθρώπους και πλέον αδιάφορους καθώς δεν αντέχουν την αλήθεια τους.

Έτσι περνούν και τα όνειρα τους.
Δίχως οχλαγωγία..
Δίχως νόημα.

Και ύστερα χάνονται...
Στην ανυπαρξία τους..
Μέσα στο σώμα μου..
Οι στιγμές γίνονται θρόμβοι αίματος..
Προτιμώ να πιάσω την ζωή μου από τα μαλλιά,
να της τινάξω το κεφάλι,
για να βγάλει επιτέλους τις άναρθρες που εγώ χρειάζομαι...
Κραυγές...

Δευτέρα, Ιουνίου 9

Γοερά κράζω την αυγή...
Την νύχτα απελπισμένα σας φωνάζω:

Τον ευνουχισμένο ύπνο σας...
Αιώνια θα τρομάζω.............


Είναι η καρδιά δυνατή...
Και τον πόνο αγκαλιάζει.


Ακόμα και στο βόθρο του Άδη της...
μπορεί.....................
σα φλέβα χρυσοφόρα ναστροκοπάει...


Και όχι μονάχα τούτη τη φωτιά...
όχι μονάχα τούτο το Καμίνι...
μ'ακόμα και την Κολάση μπορεί να υπομείνει..


Αρκεί να την αφήσετε ελεύθερα

................να κτυπά.....................